La Saeta
Dijo una voz popular:
¿Quién me presta una escalera,
para subir al madero
para quitarle los clavos
a Jesús el Nazareno?
¡Oh la saeta, el cantar
al Cristo de los gitanos,
siempre con sangre en las manos,
siempre por desenclavar!
Cantar del pueblo andaluz,
que todas las primaveras
anda pidiendo escaleras
para subir a la cruz!
¡Cantar de la tierra mía,
que echa flores
al Jesús de la agonía,
y es la fe de mis mayores!
¡Oh, no eres tú mi cantar!
¡No puedo cantar, ni quiero,
a ese Jesús del madero,
sino al que anduvo en el mar!
Antonia Machado
The Arrow
Said a popular voice:
“Who can lend me a ladder,
to climb the tree
to remove the nails
to Jesus the Nazarene?”
Oh the arrow, the singing
to the Christ of the gypsies,
always with blood in the hands
always for taking nails off!
Song of the Andalusian people
that every spring
is asking for ladders
to climb up the cross!
Song of my land,
that throws flowers
to the Jesus of agony,
and it’s the faith of my elders!
Oh, you are not my song!
I can’t sing, nor do I want to,
to that Jesus on the wood,
but to the one who walked in the sea!
De Saeta
Wie leent me een ladder,
om naar het hout te klimmen
en de spijkers te verwijderen
van Jezus de Nazarener?
O, de saeta! Het lied
voor de Christus van de zigeuners,
altijd met bloed aan de handen,
altijd om te ontbinden!
Lied van het Andalusische volk,
dat elke lente
ladders vraagt
om naar het kruis te klimmen!
Zingen over mijn land
dat bloeit
voor de Jezus van de pijn
het is het geloof van mijn ouderen!
O, niet voor mij is dit lied!
Ik kan niet zingen, noch wil ik het
aan deze Jezus van het hout
maar voor hem die in de zee liep!
(vertaling: Jules Grandgagnage, 2024)
De afgelopen jaren heb ik diverse teksten geschreven over religie, geloven, vertrouwen, God – deze zijn hier te lezen en te downloaden.
betekenisgeving & levenshorizon 