De veel bekroonde cameraman Robby Müller is overleden. Voor Wenders, Friedkin, Jarmusch en McQueen heeft hij prachtige films afgeleverd. In een beschouwing in de NRC van 5 juli zijn deze regisseurs vol lof over hem. Ze leerden vooral van hem: * in het moment zijn, * out of the box denken, * niet teveel waarde hechten aan het scenario. Drie prachtige statements, waarop men ook een leven kan bouwen, als men tenminste out of the box durft te leven.
Hoe doe je dat dan out of the box leven? Natuurlijk het eerste begin was makkelijk, je kinderbox heb je al een keer verlaten toen je leerde lopen en de kamer begon te verkennen. Net als de taal die je leerde en inzette om te verstaanbaar te maken en om met anderen te communiceren. Dus je hebt al wat ervaring in huis. Maar na die kindertijd werd je langzaam volwassen en nu moet je het in het ‘grote’ leven doen: leven alsof er geen gevangenissen zijn, niet in letterlijke zin en niet in geestelijke zin. Dat blijkt voor velen nog niet zo eenvoudig te zijn. Veel studenten waar ik mee spreek herkennen die geestelijke gevangenis waarin ze zichzelf voortdurend opsluiten omdat ze van alles moeten van zichzelf, omdat ze voortdurend de lat te hoog leggen zodat ze elke dag teleurgesteld zijn. Ik houd hen dan voor: wat win je ermee als je wel bereikt wat je wilt en als je daarna de lat weer wat hoger legt ondanks de kans op veel frustratie. Velen vinden dat een vreemde vraag en hebben er nooit bij stil gestaan dat de lat hoog leggen helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Een meisje vertelde tijdens het Time Out project op de HAN dat ze alles, maar dan ook graag alles uit haar leven wilde halen en daarom telkens de lat hoog legde. Ze wilde zoveel mogelijk meemaken, uit proberen, ervaren. Alsof je bij de supermarkt alle soorten chips wilt proeven, zo klinkt dat in mijn oren. Alsof je niet een maar tien levens en tien lichamen hebt.
Out of the box is in de volwassenwereld buiten de gebaande paden, de platgetreden paden, de maatschappelijk geaccepteerde kaders (en verwachtingen) durven treden. Sommigen nemen voor zichzelf een radicaal besluit en gaan op reis. Maar meestal toch nooit een reis om nooit meer terug te keren. De reis is als plan uitgestippeld, de route niet altijd, maar het doel is helder: een jaartje eruit. Even afstand, even ruimte, ook geestelijk van de situatie waar je nu in zit. Twee reizigers die een paar maanden geleden vertrokken zijn in een busje door Europa maken op hun blog vermelding van het feit dat ze nu veel meer dan eerst in het moment leven. De reis, de route, de ontmoetingen, de ervaringen ter plekke vragen veel aandacht en energie. Dan ben je helemaal in het moment, in het hier en nu want je keuzes kunnen ingrijpende gevolgen hebben in den vreemde. Is de plek om te overnachten veilig, dreigen er geen gevaren zoals beroving, geweld, baldadigheid etc. Feit is dat zij het gevoel hebben nu wel ‘echt’ te leven ondanks moeilijkheden die soms onderweg moeten worden overwonnen. Maar lukt dat ook in het leven thuis: leven in het moment? Dus eigenlijk niet in je hoofd als je je voortdurend van alles zit af te vragen, te piekeren, te denken aan wat je allemaal nog moet, wat je morgen weer voor taken hebt en volgende week? Dan leef je duidelijk niet in het moment maar in de toekomst en eigenlijk leef je helemaal niet want je leven is dan een verzameling zorgen die misschien helemaal niet uitkomen. Kun je dat? Deze zorgen voor morgen loslaten? Niet eenvoudig meestal. Maar waarom maak je je druk als je toch niet weet wat morgen kan gebeuren? Denk aan de vogels in het veld: ze zaaien niet en ze maaien niet, ze bouwen geen korenschuren, … zoals een vers luidt uit het evangelie. Natuurlijk we zijn geen vogels, we leven niet van de wind, hoewel veel wel wind is in ons leven, ijdelheid, ijdelheid der ijdelheden, de moeite en de aandacht niet waard. Als je probeert om daadwerkelijk je zorgen los te laten, je gedachten die je beklemmen en afremmen en die verhinderen dat je leeft in het moment ben je eigenlijk bezig met het verontachtzamen van het innerlijke scenario dat je misschien in je hoofd hebt en dat model ervoor staat hoe je leven er uit moet zien en vooral eruit moet gaan zien. Misschien heeft iedereen wel op de een of andere wijze zo’n model, gewenst scenario in zijn of haar hoofd. Maar de werkelijkheid is weerbarstig en houdt zich niet aan scenario’s, waarom zou jij dat dan wel doen?
Kortom een wereld is te winnen, een wereld in vrijheid, ruimte in je geest en ruimte in je leven. Laat je maar leiden door je intuïtie bij veel keuzes want de meeste dingen kun je toch niet overzien. God zegene de greep, je zult merken, je leven krijgt meer kwaliteit – zeker als je ook nog eens verkeerde keuzes durft te maken waar je dan op terug kunt komen, als je durft fouten te maken…Vrijheid wenkt, en, je hoeft er niet voor op reis.
John Hacking
6 juli 2018
De film over het Time Out project staat op You Tube https://youtu.be/rYPFq3vAb2I
betekenisgeving & levenshorizon 