Een paar gedichten van Germain Droogenbroodt
AMANECER
Lentamente
igual como se escribe un poema
surge de la nada
el amanecer
se desprende del silencio
y otorga luz
por todas partes aparece el verde
viático para el sol
que de la tierra
no aparta otra oscuridad
salvo la noche.
DAGERAAD
Traag
zoals een gedicht zichzelf schrijft
ontstaat de dageraad
uit het niets
ontdoet zich van de stilte
en brengt licht
alom duikt op het groen
teerspijs voor de zon
die van de aarde
geen ander duister neemt
dan de nacht.
LA LUZ levantó la losa del sueño
dejando atrás su oscuro tejido
en las grandes urnas de la noche
el horizonte
bebe la tibia
sangre del alba
y el corazón
viéndose reflejado en el sol
se alegra sin porqué.
HET LICHT heeft de grafsteen
van de slaap getild
haar duister spinsel achterlatend
in de grote urnen van de nacht
de horizon
drinkt van het ochtendgloren
het lauwe bloed
en het hart
zich spiegelend aan de zon
verheugt zich zonder reden.
PAISAJE INTERIOR
En la orilla
contempla el corazón desnudo
con qué pasión se vierte el agua
sobre la tierra
sed, soledad, recuerdo, rebeldía
jirones de fugaz felicidad
dejando en la mano poco más
que el polvo de sus arenas.
INWENDIG LANDSCHAP
Aan de oever
aanschouwt het naakte hart
met welke hartstocht het water
zich op de aarde werpt
dorst, eenzaamheid, herinnering, opstandigheid
flarden van gelukkige, vluchtige dagen
de hand nauwelijks meer achterlatend
dan het stof van hun zand.
MARINA MELANCÓLICA
Bajo la azulada unión
de nubes y mar
traza la melancolía su huella
salobre y acallada
porque sabe:
lo que se une
será un día desunido
pálido y desnudo
borrado.
MELANCHOLISCH ZEEZICHT
Onder de blauwe eenheid
van zee en wolken
trekt de weemoed een spoor
van zilt en zwijgen
want weet:
wat zich bindt
wordt ooit ontbonden
naakt en bleek
uitgewist.
DESLUMBRADO POR EL INSTANTE
Eres la oscuridad
en tu propio arder
– hombre
desciende hasta llegar al fondo
de la noche
¡busca con el bastón del ciego el límite
¡no traspasadlo!
VERBLIND DOOR HET NU
Je bent de duisternis
in je eigen gloed
– mens
daal neer tot op de bodem
van de nacht
zoek met de blindenstok de grens
overschrijd hem niet!
NO SIGAS DE LA NOCHE las estrellas
sino río arriba la oscuridad
terrestre y palpable
no ahorres la limosna
comparte con los nómadas de la noche
el pan y el vino
arroja rosas en el alba.
VOLG VAN DE NACHT niet de sterren
maar stroomopwaarts de duisternis
die aards en tastbaar is
spaar de aalmoes niet
deel met de nachtnomaden
het brood en de wijn
werp rozen in de dageraad.
LA PALABRA
no concede más morada
¿qué luz toma de la noche más
que sola oscuridad?
¿quién arroja calderilla
en las fuentes de la esperanza?
HET WOORD
biedt geen onderkomen meer
welk licht neemt van de nacht meer
dan de duisternis alleen
wie gooit pasmunt
in de bronnen van de hoop?
Geciteerd uit: Tegenlicht – Contraluz – Gedichten – Poemas – Germain Droogenbroodt – Spaanse versie in samenwerking met de auteur Rafael Carcelén García (2020)
