In dir
Über dir
Sonne Mond und Sterne
Hinter ihnen
unendliche Welten
Hinter dem Himmel
unendliche Himmel
Über dir
was deine Augen sehen
In dir
alles Sichtbare
und
das unendlich Unsichtbare
Rose Ausländer
In jou
Boven jou
Zon maan en sterren
daarachter
oneindige werelden
Achter de hemel
oneindige hemels
Boven jou
wat je ogen zien
In jou
al het zichtbare
en
het oneindig onzichtbare
Neujahr
Es ist leicht
das alte Jahr
fortzuwerfen-
abgeblüht
die Früchte verzehrt
soweit sie geniessbar waren
die Erde verbraucht
der Topf zersprungen –
um ein neues zu kaufen.
Schwieriger ist es
das alte Jahr
liebevoll
umzupflanzen
in frisches Erdreich
einen neuen Topf
damit vielleicht
aus des alten
schmerzerfahrenen Wurzeln
ein neues
wächst:
ein reicheres.
Hans W. Cohn
Nieuwjaar
Gemakkelijk is het
het oude jaar
weg te gooien-
uitgebloeid
de vruchten verteerd
voor zover ze eetbaar waren
de aarde opgebruikt
de pot gebarsten –
om een nieuw te kopen.
Moeilijker is het
het oude jaar
liefdevol
om te planten
in verse grond
een nieuwe pot
opdat misschien
uit de oude
door pijn gelouterde wortels
een nieuw
groeit
een rijker.
Der Himmel im Grund
Im hohen klaren Aquamarinlicht
das blaudurchrostete Blättchen Mond
begleitet von pagenköpfigen
Medusenwolken. In deinem Körper
fliesst der Himmel durch die Erde
Christoph Wilhelm Aigner
De hemel in de aarde
In het hoge heldere aquamarijnlicht
de blauwdooraderde blaadje maan
vergezeld door pagenkopachtige
Medusawolken. In je lichaam
stroomt de hemel door de aarde
Nerudas Blau
Das Blau war ausser sich vor Freude
Als wir geboren wurden.
Denn zuerst war das Licht
Dann folgte das Blau
Dann folgte der Mensch
Und das Blau erfand ein paar Maler
Und dann und wann einen Dichter dazu.
Elisabeth Borchers
Blauw van Neruda
Het blauw was buiten zichzelf van vreugde
Toen we geboren werden.
Want eerst was het licht
Toen volgde het blauw
Toen volgde de mens
En het blauw vond een paar schilders uit
En zo nu en dan een dichter.
Sternbild
Ins Offene geschleudert,
hinausgestellt,
ohne Bezug zu uns,
doch ein Zeichen
unsern sterblichen Augen,
die das Unsterbliche
weiterreichen
Erika Burkart
Sterrenbeeld
In het opene geslingerd,
uitgestald
zonder relatie met ons,
maar een teken
van onze sterfelijke ogen,
die het onsterfelijke
doorgeven
Lang ist das Licht unterwegs,
manchmal inmitten der Nacht
kommt ein vergangener Stern an.
In uns bauen uralte
Himmel sich neu und leuchten,
also vollziehn wir noch immer
Botschaft des ersten Lichts.
Auch die Geduld unsrer Liebe –
Wunder, in wieviele Nächten
unerkennt ausgestirnt –
wen wird sie einmal erreichen?
Christine Busta
Lang is het licht onderweg,
vaak midden in de nacht
komt een ster aan uit het verleden.
In ons bouwen oeroude
hemelen zich nieuw en schitteren,
dus zo voltrekken we nog steeds
de boodschap van het eerste licht.
Ook het geduld van onze liefde –
wonderen, in hoeveel nachten
onherkenbaar met sterren bezaaid-
wie zal het eens bereiken?
Geburt
Gebirge: Schwärze, Schweigen und Schnee.
Rot vom Wald niedersteigt die Jagd;
O, die moosigen Blicke des Wilds.
Stille der Mutter; unter schwarzen Tannen
Öffnen sich die schlafenden Hände,
Wenn verfallen der kalte Mond erscheint.
O, die Geburt des Menschen. Nächtlich rauscht
Blaues Wasser im Felsengrund;
Seufzend erblickt sein Bild der gefallene Engel,
Erwacht ein Bleiches in dumpfer Stube.
Zwei Monde
Erglänzen die Augen der steinernen Greisin.
Weh, der Gebärenden Schrei. Mit schwarzem Flügel
Rührt die Knabenschläfe die Nacht,
Schnee, der leise aus purpurner Wolke sinkt.
Georg Trakl
Geboorte
Bergen: zwartheid, zwijgen en sneeuw.
Rood daalt de jacht af uit het bos;
Oh, de mossige blikken van het wild.
Stilte van de moeder; onder zwarte sparren
Openen zich de slapende handen,
als vervallen de koude maan verschijnt
Oh, de geboorte van de mens. s’Nachts ruist
Blauw water in de rotsbodem;
Verzuchtend ziet zijn beeld de gevallen engel,
ontwaakt een bleek iets in een doffe kamer.
Twee manen
Beschijnen de ogen van de stenen grijze vrouw.
Wee, de geboorte gevende kreet . Met zwarte vleugels
Raakt de jongenslaap de nacht aan?
Sneeuw, die zachtjes uit paarse wolken neerdaalt.
betekenisgeving & levenshorizon 